TOXOMAR É UNHA UTOPÍA é un conxunto de poemas escritos ao redor dos anos 2001-2002, que ben se podería ter titulado A CASA DESARTELLADA, pero optei pola primeira nomenclatura aproveitando o significado da palabra utopía como sinónimo de ningún lugar. Está dividido en catro partes: a primeira a modo de limiar, “toxomar acende unha lumieira, avolto de lume e toxo”, vai seguida de outras tres: interior, interno e íntimo a través das que se leva a cabo a desconstrución dun mundo e a necesidade, visible na subsección “peixes voadores”, dun lume, un soño, ilusión ou esperanza, cando todo está perdido e se cae a ningún lugar.
Este poemario naceu precisamente en ningún lugar, isto é, no servidor “TERRA” e que fun capaz de pendurar alí despois de asistir a un curso organizado pola FIGA que tiña por obxectivo dotar ás participantes duns coñecementos básicos para construír páxinas web e apañarnos no uso das novas tecnoloxías. Alí quedou toxomar é unha utopía, vivindo no silencio dese ningún lugar durante anos ata que ese mesmo silencio o disolveu, xa que o recurso non se atopa dispoñible, e agora, a través de Palavra Comum volve resucitar na súa mesma esencia intanxible, camuflado na arañeira.
***
Serei campá, badalada rouca,
e ti escoitarás, engulindo,
o espernexar sinfónico do meu silencio.
Non hai nada nas tixolas,
nin ti, nin eu, nin sardiñas
lubricadas co noso peito;
só buracos e lume
coma tizóns de xeo.
Non hai nada, badalada rouca,
a ausencia e o confín dos días
amañecendo coma poutas,
silencios de cadeiras,
de fociños, no oco do baleiro,
devorados con beiras e suturas,
calando o fervor estúpido
que nos atravesa.
***
O estufado de peru
medrou nos intestinos
coma un bico húmido
e gallos agochados
de palabras.
Enviamos tamén os ollos
para non ver o esquezo
sobre nós,
esfarelador de desexo,
papeis ermos no caldeiro do lixo.
Xa só eramos peru
e o ventre grallaba: non, non, non.
***
Baño
Brincamos na ledicia da billa
cos segundos saciados
dos rotos continentes,
e sorrimos, abanados pola lúa
escorregadiza do lombo,
coma bolboretas e prebe bechamel.
Becho mel, mel, mel, mel.
E a auga rebenta o tempo,
rebéntanos a nós,
afóganos no xel,
e ficamos estercados
en silencio, zumegando líquidos
sen sombras
e bagullas de porcelana nas meixelas.
***
Fundaremos as columnas
do lavabo, espazos
perdidos, inertes,
estrelaremos os ollos
na lingua do cuarzo,
fríos e irreversibles
no tobo da noite,
espirémonos
e a pel abranguerá
o frío táctil,
o ciclón da nada,
e chegaremos á beira da billa
para saltar, definitivos,
ás bágoas do baleiro.
***
Sala de lectura
O caruncho da cadeira
cae neste ocaso quente
de desesperanza.
Esfarela, cava,
creba intres metálicos,
renxe no carro desértico
dalgún eivado corazón,
e vai erguendo, silandeiro,
imperios de corvos
e cactos nos seixos
ablativos do desexo.
***
Na folla: un buraco,
unha matriz, sorrisos,
cordeis amarrando
covas con caídas libres,
raíces de árbores
sobre os soños,
e o infindo da luz
no libro aberto
espernexa un sexo
de palabras,
e silencios fusilados
na cana dos ósos,
engulidos sempre
nos irtos adentros.
***
As follas accionan dedos
na faixa da paixón;
caen, melancólicas,
na éxtase do vento
azul e no imán aberto
dos universos cegos,
abren espadas,
agariman intres, loitan,
afastan soidades
no rego do mar
e nos corpos amarelos;
e caen coma pálpebras
penduradas das sombras.
***
Cuarto
O cuarto desertiza ronseis
nas sabas agnósticas dos soños,
non hai fábricas, nin feixóns
para acubillar invernos.
Só atrona leite fervido
coma un can de augas chocas,
fincando dentes nas feridas
e fotos secas de dragóns mortos.
Fechouse a luz
e a nada firme habita.
***
O ocaso
e a cama ficarán
coma un plano rectilíneo
onde sementar silencios,
e sabas, e serpes,
e anacos de deserto
onde radicar o volcán
erupcionado
da extrema soidade.
You might also like
More from Beatriz Dacosta
Toxomar é unha utopía (e V), por Beatriz Dacosta
TOXOMAR É UNHA UTOPÍA é un conxunto de poemas escritos ao redor dos anos 2001-2002, que ben se podería ter …
Toxomar é unha utopía (IV), por Beatriz Dacosta
TOXOMAR É UNHA UTOPÍA é un conxunto de poemas escritos ao redor dos anos 2001-2002, que ben se podería ter …