Cea das Letras 2009

Non aspiramos ao perdón, mais si a non incorrer no mesmo imperdoábel erro a próxima ocasión.

Non aspiramos ao perdón, mais si a non incorrer no mesmo imperdoábel erro a próxima ocasión.

Non aspiramos ao perdón, mais si a non incorrer no mesmo imperdoábel erro a próxima ocasión.

Non aspiramos ao perdón, mais si a non incorrer no mesmo imperdoábel erro a próxima ocasión.

Moi ben os vídeos, pero hai algo que me parece escandaloso e imperdoable: eu non saio!!!

Moi ben os vídeos, pero hai algo que me parece escandaloso e imperdoable: eu non saio!!!

A evolución miña é a seguinte:
1) apañas unha cámara doméstica e comezas a facer vídeos (gravas e editas dedicándolle unha tarde enteira a cada tarea) de eventos serios en que non queres que falte nada (vídeo-tixolos de 25 min);
2) decides facer o mesmo pero con certa moderación (15 min);
3) atopas o tamaño ideal do vídeo (2-4 min dun total gravado de 12 min), dedicándolle 1 hora á edición;
4) alguén máis espilido móstrache a posibilidade de facer streaming con teléfono, e así deixas de editar e valoras a improvisación absoluta (aprendes a non ser moi exixente);
5) dedicas a gravación de cámara e a edición a encomendas cun mínimo de rendibilidade económica, coa colaboración dalguén que sabe algo de técnicas audiovisuais.
Así as cousas, se andamos por perto mantede as formas ou estade dispostas a pasar directamente a ter unha proxección internacional!

A evolución miña é a seguinte:
1) apañas unha cámara doméstica e comezas a facer vídeos (gravas e editas dedicándolle unha tarde enteira a cada tarea) de eventos serios en que non queres que falte nada (vídeo-tixolos de 25 min);
2) decides facer o mesmo pero con certa moderación (15 min);
3) atopas o tamaño ideal do vídeo (2-4 min dun total gravado de 12 min), dedicándolle 1 hora á edición;
4) alguén máis espilido móstrache a posibilidade de facer streaming con teléfono, e así deixas de editar e valoras a improvisación absoluta (aprendes a non ser moi exixente);
5) dedicas a gravación de cámara e a edición a encomendas cun mínimo de rendibilidade económica, coa colaboración dalguén que sabe algo de técnicas audiovisuais.
Así as cousas, se andamos por perto mantede as formas ou estade dispostas a pasar directamente a ter unha proxección internacional!

A evolución miña é a seguinte:
1) apañas unha cámara doméstica e comezas a facer vídeos (gravas e editas dedicándolle unha tarde enteira a cada tarea) de eventos serios en que non queres que falte nada (vídeo-tixolos de 25 min);
2) decides facer o mesmo pero con certa moderación (15 min);
3) atopas o tamaño ideal do vídeo (2-4 min dun total gravado de 12 min), dedicándolle 1 hora á edición;
4) alguén máis espilido móstrache a posibilidade de facer streaming con teléfono, e así deixas de editar e valoras a improvisación absoluta (aprendes a non ser moi exixente);
5) dedicas a gravación de cámara e a edición a encomendas cun mínimo de rendibilidade económica, coa colaboración dalguén que sabe algo de técnicas audiovisuais.
Así as cousas, se andamos por perto mantede as formas ou estade dispostas a pasar directamente a ter unha proxección internacional!

ei! isto é, case case, prensa rosa!!!! de sarao total!!! a cousa promete 😀 en chegando o vran iredes polas praias buscando poetas en biquini e narradores co peito ao aire?!

🙂

ei! isto é, case case, prensa rosa!!!! de sarao total!!! a cousa promete 😀 en chegando o vran iredes polas praias buscando poetas en biquini e narradores co peito ao aire?!

🙂

ei! isto é, case case, prensa rosa!!!! de sarao total!!! a cousa promete 😀 en chegando o vran iredes polas praias buscando poetas en biquini e narradores co peito ao aire?!

🙂