Como nos ven algúns desde fóra

Tes moita razón. Acontece ademais, que para moitos tamén a lingua galega non ten categoría de tal, sendo considerada simplemente como unha fala familiar ou de amizade aldeá. Deste modo, que sentido ten facer libros utilizando un modo de falar informal, coa seriedade que comporta un proceso industrial de edición, para crear libros que tenten penetrar nas esferas do intelectualmente serio? E realmente algo contraditorio para moitos, e só porque non perciben tecnicamente o status lingüístico do galego e moito menos as vantaxes de recuperar persoal e socialmente a identidade como galegos (isto último si que xa é para moitísimos ciencia ficción).
Ao final, despois de tanta Guerra Civil, latrocinio e corrupción estatal durante a dictadura, promoción do amiguismo e o tráfico de influencias, para que pór máis dificultades á xente e obrigala a novas e rotundas mudanzas de perspectiva? O persoal ficou esgotado por xeracións, e iso é un lastro do que non nos libraremos con facilidade e que nos impide voar. E agora máis do que nunca o que precisamos é voar.

Tes moita razón. Acontece ademais, que para moitos tamén a lingua galega non ten categoría de tal, sendo considerada simplemente como unha fala familiar ou de amizade aldeá. Deste modo, que sentido ten facer libros utilizando un modo de falar informal, coa seriedade que comporta un proceso industrial de edición, para crear libros que tenten penetrar nas esferas do intelectualmente serio? E realmente algo contraditorio para moitos, e só porque non perciben tecnicamente o status lingüístico do galego e moito menos as vantaxes de recuperar persoal e socialmente a identidade como galegos (isto último si que xa é para moitísimos ciencia ficción).
Ao final, despois de tanta Guerra Civil, latrocinio e corrupción estatal durante a dictadura, promoción do amiguismo e o tráfico de influencias, para que pór máis dificultades á xente e obrigala a novas e rotundas mudanzas de perspectiva? O persoal ficou esgotado por xeracións, e iso é un lastro do que non nos libraremos con facilidade e que nos impide voar. E agora máis do que nunca o que precisamos é voar.

Tes moita razón. Acontece ademais, que para moitos tamén a lingua galega non ten categoría de tal, sendo considerada simplemente como unha fala familiar ou de amizade aldeá. Deste modo, que sentido ten facer libros utilizando un modo de falar informal, coa seriedade que comporta un proceso industrial de edición, para crear libros que tenten penetrar nas esferas do intelectualmente serio? E realmente algo contraditorio para moitos, e só porque non perciben tecnicamente o status lingüístico do galego e moito menos as vantaxes de recuperar persoal e socialmente a identidade como galegos (isto último si que xa é para moitísimos ciencia ficción).
Ao final, despois de tanta Guerra Civil, latrocinio e corrupción estatal durante a dictadura, promoción do amiguismo e o tráfico de influencias, para que pór máis dificultades á xente e obrigala a novas e rotundas mudanzas de perspectiva? O persoal ficou esgotado por xeracións, e iso é un lastro do que non nos libraremos con facilidade e que nos impide voar. E agora máis do que nunca o que precisamos é voar.

Tes moita razón. Acontece ademais, que para moitos tamén a lingua galega non ten categoría de tal, sendo considerada simplemente como unha fala familiar ou de amizade aldeá. Deste modo, que sentido ten facer libros utilizando un modo de falar informal, coa seriedade que comporta un proceso industrial de edición, para crear libros que tenten penetrar nas esferas do intelectualmente serio? E realmente algo contraditorio para moitos, e só porque non perciben tecnicamente o status lingüístico do galego e moito menos as vantaxes de recuperar persoal e socialmente a identidade como galegos (isto último si que xa é para moitísimos ciencia ficción).
Ao final, despois de tanta Guerra Civil, latrocinio e corrupción estatal durante a dictadura, promoción do amiguismo e o tráfico de influencias, para que pór máis dificultades á xente e obrigala a novas e rotundas mudanzas de perspectiva? O persoal ficou esgotado por xeracións, e iso é un lastro do que non nos libraremos con facilidade e que nos impide voar. E agora máis do que nunca o que precisamos é voar.

A verdade é que deberiamos comezar por, simplemente, vérmonos nós a nós mesmos, xa que a literatura galega é algo inexistente para os propios galegos.

Un saúdo

A verdade é que deberiamos comezar por, simplemente, vérmonos nós a nós mesmos, xa que a literatura galega é algo inexistente para os propios galegos.

Un saúdo

A verdade é que deberiamos comezar por, simplemente, vérmonos nós a nós mesmos, xa que a literatura galega é algo inexistente para os propios galegos.

Un saúdo

A verdade é que deberiamos comezar por, simplemente, vérmonos nós a nós mesmos, xa que a literatura galega é algo inexistente para os propios galegos.

Un saúdo

Moitas grazas pola información, Levita.

Moitas grazas pola información, Levita.

Moitas grazas pola información, Levita.

Moitas grazas pola información, Levita.

A TODOS OS AMIGOS DE ANXO REY BALLESTEROS

Un grupo de persoas ligadas a “Café Voltaire”, tertulia viguesa da que forma parte o noso amigo Anxo Rey Ballesteros, vanse reunir para desexarlle unha pronta recuperación da súa enfermidade. Nese acto, brindarase á súa saude, leranse fragmentos da súa obra e falarase da súa significación na literatura galega recente. Invitamos ao seus amigos de toda Galicia a compartir con nós eses momentos -e, eventualmente, a ler algún texto ou lembrar dalgún modo ao amigo enfermo-, acudindo a Vigo o Venres 17 de Octubro, ás 20´30 no Central Pork, en Via Norte 40 (xunto á estación de ferrocarril). Rogámosvos que fagades extensiva esta convocatoria á xente que vos pareza oportuno.

A TODOS OS AMIGOS DE ANXO REY BALLESTEROS

Un grupo de persoas ligadas a “Café Voltaire”, tertulia viguesa da que forma parte o noso amigo Anxo Rey Ballesteros, vanse reunir para desexarlle unha pronta recuperación da súa enfermidade. Nese acto, brindarase á súa saude, leranse fragmentos da súa obra e falarase da súa significación na literatura galega recente. Invitamos ao seus amigos de toda Galicia a compartir con nós eses momentos -e, eventualmente, a ler algún texto ou lembrar dalgún modo ao amigo enfermo-, acudindo a Vigo o Venres 17 de Octubro, ás 20´30 no Central Pork, en Via Norte 40 (xunto á estación de ferrocarril). Rogámosvos que fagades extensiva esta convocatoria á xente que vos pareza oportuno.