O levantador de minas é do presente,
e agora que non está doente
nunca mais ficará ausente
da calor amábel do poente
nin do estimulante fresco do nascente.
Non usará xestos indecentes
nin palabras improcedentes,
nin fará esforzos penitentes
por non se ter lavado á noite os dentes.
Camiñará erguido, corazón tremente,
por non ter sabido falar falsamente;
percorrerá os sendeiros inutilmente
sen descobrir quen en verdade mente.
Mais ficará tranquilo, e largamente
observará como outros intereseiramente
afían as unllas sen usar a mente
para sen nada ficar, finalmente,
no mundo que para todos ten un presente
e del nada aproveitan, ignorantemente.
You might also like
More from Alfredo Ferreiro
O centro do mundo
Os tempos son duros, e as sensibilidades, inevitabelmente vanse mudando. Deste modo hai sucesos que antes, nun outro marco de …
O Grupo Poético Hedral recitará hoxe en Arteixo
Agora que a libraría Á Lus do Candil (Arteixo) nos convida para recitarmos de novo xuntos, un grande orgullo acode …