Mes de outubro,
no bosque silencioso
falan as cores.
Baixo o trebón
o enlousado na rúa
vólvese espello.
Roía a choiva
os negros nós da terra
fértil, ferida.
O arco da vella
sostén hoxe a mañá
de sol e choiva.
Miro o reloxo.
Cantas horas pasaron
que non vivimos.
Lúa de outono
colgada entre os salgueiros,
mazá de ouro.
A alma é fráxil,
bolboreta prendida
dun sutil fío.
Nubes de outono,
vou seguindo nun xogo
de choiva e sol.
You might also like
More from Chelo Suárez
O gato de Hilario
Hilario volveu de América máis pobre que marchara. Para disimular a súa frustración, presumía diante dos colegas de ter vivido …
Emulando a Juan Eduardo Cirlot
Recreando ao meu admirado poeta Juan Eduardo Cirlot. Meu pranto Meu pranto é a cruz que me condena, meu pranto vai pola xustiza …
