Agullas negras
van tecendo sen pausa
o tapiz do tempo.
Baixo da terra
soñaba xa a semente
que era papoula.
Onde te agochas,
bolboreta de sombra?
Fiando neve.
E no silencio
o voo de dúas moscas
rumor de tronos.
Os tamarindos
axitan vaporosos
penachos verdes.
Liturxia de aves.
Nos altares do outono
oficia o merlo.
Abrochos novos,
entre as pólas espidas
asoman verdes.
A media lúa
como peixe amarelo
nada no río.
Veu a rosada
enfiar entre a herba
perlas de auga.
You might also like
More from Chelo Suárez
O gato de Hilario
Hilario volveu de América máis pobre que marchara. Para disimular a súa frustración, presumía diante dos colegas de ter vivido …
Emulando a Juan Eduardo Cirlot
Recreando ao meu admirado poeta Juan Eduardo Cirlot. Meu pranto Meu pranto é a cruz que me condena, meu pranto vai pola xustiza …
