O descanso para algún fotógrafo, non é descanso, é fotografía. O momento para repasar disparos estragados ou instantes decisivos, fantasiar con encadres, picados e contrapicados ou para soñar, fantasía necesaria, con que o azar se apareza vestido de etiqueta, coa mellor das súas sorpresas, e sempre en branco e negro. Minutos reflexivos para que o fado decisivo, sempre a depender da ventura, logre encaixar as frialdades do formato e da óptica para converterse, nun chisco de obturador, en imaxe fixa de sentimento e emoción. Aquel día, moito recibira. O fotógrafo, peregrino como outros, viaxou a unha meca con nome de cidade francesa. El e tantos, os chegados a Arles, a percorrer en lícita comparativa ou con lexítima aprendizaxe todo un agradecido, por veces sobredoses, roteiro de reportaxes e retratos. Unha confrontación de consagrados, iniciados, tamén diletantes, que alí arribaron na procura de inspiración ou para cotexar ou confirmar o valor de traballos, os propios, previamente realizados. No cuarto dun vello hotel —cantos fotógrafos coma el ocuparían antes aquela cama— a euforia acada recompensa. Diante do espello dun armario máis de antano que daquela, e ao ditado que lle esixen os vatios dunha simple lámpada de 1988, un diafragma ábrese ou péchase. Clic.
You might also like
More from Fotografia
Lúa Ribeira: “Subir ao ceo” para baixar a duras realidades | Lito Caramés
Nesta primeira metade de 2023 e na cidade de Donostia, está aberta unha ampla e contundente mostra da fotógrafa Lúa …
Projecto Planta I Malvada Associação Artística
Convocados por um instinto que reclama uma (re)ligação à natureza, a importância da alteridade das plantas e uma vontade urgente …
