Jota 164, por Ricardo Marcos Casás Salgado

Setembro 2023
S	T	Q	Q	S	S	D
	1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30

Nota da Palavra Comum: agradecemos muito ao autor, Ricardo Marcos Casás, que continue permitindo dar a conhecer o seu trabalho na Palavra Comum, trás ter publicado “Katanga“. Embora o vídeo ter sido feito com o telefone e a acústica não ser perfeita, parece-nos bem interessante publicitar esta obra sua, mostra dos diálogos ocultos entre tradições musicais que aguardam serem prosseguidos na procura de uma maior visibilização (e audição) da riqueza cultural que está ao nosso redor. Também agradecemos que nos permita mostrar esta foto (feita por Luis García Corral) com Dorothé Schubarth, coautora do “Cancioneiro Popular Galego“.

“Concerto de fin de carreira de Jazz no Conservatorio Superior de Música da Coruña, o 24 de novembro de 2015. O traballo titúlase Jazz e tradición. Do blues ó alalá.
Esta peza consiste nun arranxo jazz dun “agharrado” que cantaba miña avoa Rosa Casás Rama, e a súa “comadre” e tía, Adolfina Casás Rama na Vila da Igrexa (Cerceda). Está recollido en 1980 no Cancioneiro Popular Galego de Dorothé Schubarth como Jota 164, mais é máis parecido a un valse, tanto na interpretación coma baile ó que acompaña.

Voces e percusión: Pepa Yáñez, Carolina Vázquez e Branca Villares (Eudemónicas)
Guitarra: Francisco J. G. Galán
Baixo: Carlos Santos
Batería: Jose Ares
Trompeta: Carlos Andrés Cuadros
Saxo tenor: Gorg Oganesian
Trombón: José Luis Miranda

Grazas a tod@s!”

“As rapaciñas da vila,
eu direi quen elas sonhe
delghadiñas da cintura,
aleghres do corazonhe

Ás rapaciñas da vila
non as hai que marmulare.
Saben toca-lo pandeiro,
tamén saben traballare

Canta miña compañeira,
canta, que cadramos benhe.
Moitas almas se condenan
porque nos levamos benhe.

Porque nos levamos benhe
témo-lo mundo ó contrario.
Temos que nos apartare,
anque nos coste traballo.”