O meu anterior artigo em Palavra Comum teve um seguimento significativo em Facebook. Vá-se a ele (não esquecendo o “n” final do endereço) e vejam-se os pensamentos dos seus visitantes. Eu sei que o establishment não vai entrar num recanto do Facebook onde nada se diz ao seu favor, mas ainda mantenho viva a esperança de que só por curiosidade o Valentim Garcia vá cair no erro de olhar as nossas coisas.
Este dia o Valentim escrevia frases oníricas em relação ao galego que dom “Sesus” Vázquez e ele sometem a diária tortura com ajuda da RTVG. Pensei mesmo em lhe responder desde os meios que não empece o PPoder FAEScista da Caverna Madrileno-Sevilhana. Mas hoje prefiro que, se por alguma via lhe chegar ao Sr. Secretário Geral de Política Linguística o que aparece em Palavra Comum, se enfrente ao que outras pessoas lhe podem dizer.
E mantenho o meu pensamento nos comentários que faço a seguir do que dizem os meus interlocutores em Facebook:
Diz Xoán D. Castro: “Canta verdade dis, mais xa so queda facer teses. Parece que nunca chegaremos a recuperar a nosa lingua”.
Respondo-lhe: Nunca haverá esperança de recuperação, Joám, enquanto a gente não tiver filhos aos que ensinar a falar em galego, fazendo assim deles pessoas dispostas ao uso de várias línguas (pois do castelhano dos média não vão escapar). A experiência com os meus filhos foi muito boa: pode-se ver nas suas notas, nos seus títulos e nos seus postos de trabalho. Os que se mofaram da minha mulher e de mim pela “teima inútil” de falarmos aos miúdos em galego hoje já não riem de nós.
Diz José Ramóm Pichel: “Há muito que fazer, o primeiro mudar o pensamento, e portanto o foco. Logo chega o resto. Mas há esperança em reverter a situação, mas com outra estratégia diferente”.
Respondo-lhe: Insisto, Pichel, em que a Galiza é um cadáver porque a gente se nega a ter filhos com vontade de os fazer galegos. Olha ao teu arredor e só verás solteirões e casais onánicos.
Diz Xoán Carlos Fraga Celeiro: “Hai abondo neo-castrapo: os políticos (de feito) contribúen a espallalo porque falan mal o galego e moitos deles teñen moitas estruturas castelás, os medios de comunicación imitan os madrileños (na lingua e na prosodia), moita xente non sabe o que é un bo galego, moitos académicos e mesmo profesores andan despistados e cometen erros da lingua. Xa se fala mal abondo e as novas xeracións vano abandonando coa axuda do PP, que na maioría dos casos non lle importa que vaia a menos (a Lei de Normalización Lingüística incúmprena reiteradamente e fan caso omiso da Unión Europea que lle suxire ao goberno implicarse máis no galego porque decrece o uso; un PP que destrúe Preescolar na casa, unha escola galardoada e imitada internacionalmente, e destruída polo PP). Moitos prexuízos -a varrer, e por varrer- no tema da lingua, e un goberno acomplexado e colonizado que mira para Madrid esquecendo as súas raíces”.
Respondo-lhe: Obrigado e agradecido, Fraga. Subscrevo todo o que dizes, sem dúvida. O que me causa pena é a desvergonha de homens que eu trato de há muito, como o diretor geral de CRTVG, que conhecem perfeitamente o que está a passar e que consentem em que, frente aos micros da rádio e da televisão pública, os profissionais pronunciem “Feikhó” e “Rakhoi”.
Diz Lorena Prada: “Miña Nai é do Ferrol, do casco vello, Rías Altas; e meu Pai de Corrubedo, Rías Baixas. E logo… qué galego falo eu? O “Coruño”, que tamén é Galego… Pois ningún dos tres é o “normativizado”!!!!
Respondo-lhe: Loreninha, o que te deverias perguntar é pelo quê não falas a língua normativizada. Porquê, depois de 15 anos de escola e liceu, na Galiza ninguém fala um galego aceitável desde Ribadeu à Guarda e coerente como para não ser tomado como um patois?
Diz Pichel: “Uma cousa é falar e outra escrever. E mesmo dentro de falar não é o mesmo com quem fales, quando e onde. Eu este texto escrevo assim usando uma ortografia internacional mas pronuncio no meu galego. O castelhano também se escreve igual mas há centos de formas diferentes de o falar.”
Respondo-lhe: De acordo, mas no caso do galego o problema está no que explica o Fraga Celeiro. A gente não fala galego mas madrileno agalegado. Tu, que tanto sabes da análise das línguas, põe a funcionar uma máquina lógica que julgue o que falam os galegos. Ela logo te dirá…
Diz o Fiz Pousa: “Concordo totalmente com Pichel, TODAS as línguas internacionais tenhem/têm sua própria grafia: inglês, francês…”
Respondo-lhe: Não tenho nenhuma dúvida. Ainda mais: há linguagens formais escritas que se parecem muito pouco com as falas. Eis o alemão e o italiano. Mas o caso do galego é que por escrito e por falado hoje é só um dialeto do madrileno.
Em fim, meus amigos: seguirmos na batalha.
You might also like
More from Crónicas
XIIº Encontro de Escritores de Língua Portuguesa
Entre os dias 5 e 8 de setembro tive a honra de representar a Galiza em Cabo Verde no XIIº …
Primeira Crónica desde Xai Xai: a chegada
Participação de poetas da Galiza no VII Festival Internacional de Poesia de Xai-Xai, Gaza, Moçambique Primeira Crónica desde Xai Xai: a …