Desde que moro en Arteixo, observo o mar sempre que teño ocasión. Vou de carro ou a pé, practico deporte enfronte das ondas que baten a poucos metros de min, reparo na sutileza da area e nas cicatrices da rocha. No movemento do mar e na quietude da pedra.
Hai dous días anunciaron un temporal con ondas de oito metros na Coruña e non puiden evitar saír co móbil a mollarme se podía gravar un mar extraordinario. A verdade é que despois de tantas visitas á praia no que máis reparo é nas mutacións que constantemente sofre. Porque esquecemos que non somos os únicos que nos gastamos e que mudamos de lugar. Todo na terra agarda ser salpicado polo mar. Todo.
You might also like
More from Alfredo Ferreiro
O centro do mundo
Os tempos son duros, e as sensibilidades, inevitabelmente vanse mudando. Deste modo hai sucesos que antes, nun outro marco de …
O Grupo Poético Hedral recitará hoxe en Arteixo
Agora que a libraría Á Lus do Candil (Arteixo) nos convida para recitarmos de novo xuntos, un grande orgullo acode …
