3 CANCIÓNS dun EP titulado: REGARDEZ LA PLUIE EN ÉTÉ
I. LA NUIT SANS BROUDILLARD
mon instant
est encore sur la pluie
de cet été qui ne pars pas
se souvenir des pas dans la nuit prolongée
comme un desespoire en marchant dans le vague
de mon regarde
puis tout est égale
même les oisseaux nouveaux qui ne volent pas
aujourd’hui c’est l’heure de marcher devant
une espèce de sens qu’ arrive pas au centre
du coeur
laisse le partir sans compassion
au bout de la rue person n’y est
a coté de moi le rouge est noir et a l’inverse
“l’hiver est de retour” mais il aurais le temps de manger les cerisses…
O meu instante/ está ainda na choiva/ deste verán que non marcha/ recordar os pasos na noie prolongada/ como un desespero camiñando na onda/da miña mirada/ despois todo é igual/mesmo os paxaros novos que non voan/hoxe é a hora de camiñar cara adiante/unha especie de sentido que non chega ao centro/do corazón/deixao marchar sen compasión/ ao final da rúa non hai ninguén/ a carón miña o vermello e o negro e á inversa/ o inverno está de volta pero ainda teremos tempo de comer as cereixas.
*
II. TO KNOW YOUR BODY
its not ok for the storm
i did’nt have realised yours paints
paint your body enought a sense
sense its in your mind
the wind smoke your cigarret
and you walk with any sense
take the way for the eternity
but you are mortel
like me and the others
“speak for trees” while you say two words
you can try to see the face to the death
Non é bom para a tormenta/ eu nunca me din conta das túas pinturas/pintar o teu corpo sen ningún sentido/o sentido está na túa mente/o veno fuma o teu cigarro/ e ti camiñas sen ningún sentido/colle o camino cara a eternidade/pero ti es mortal/como eu e os outros/”fala coas árbores” mentras dis 2 palabras.
*
III. ETERNITÉ CHANGEANTE
ton crie aux arbres
réponds à la question
tout est égal sauf moi
et meme ainsi la nature change continuellement
et moi avec elle sans fin
répéter les consignes comme s’il allais s’en mourir
au mai 68 au mai 2019
je m’en souviens parciellement
les routes vont vers le desert inmobile
les voies s’ouvrent a côté d’une surfase
qui flotte sur l’eau
moité être humain moité monstre
les mots sont tout le temps
une blasfème
rien à dire c’est la consigne
o teu berro ás árbores / responde á cuestión / todo é igual excepto eu / e mesmo así a naturaza cambia constantemente / e eu con el asen fin / repetir as consignas como se el fora morrer/ ao maio do 68 ao maio do 2019/recordó parcialmente/ as rutas van cara o deserto inmóvil/as vías ábrense a carón dunha superficie/que flota na auga/ metade ser humano metade monstro/os nomes son todo o tempo/unha blasfema/nada que dicir é a consigna.
*
You might also like
More from Estela Pan Vázquez
A noite. Ausencias e Presenzas (Filmografia de M. Duras)
A noite, as mans (azuis e negras) Un auto que percorre as rúas de París. Música de violín A noite. As mans abertas. …
Entrevista | Diego Giráldez: “Agora mesmo a soidade é un antídoto”
Diego Giráldez (O Porriño, 1976) leva toda a súa vida profesional vinculado ao xornalismo. Dirixiu distintos xornais e revistas, e …
