*
POEMA DE RAMIRO TORRES
Matéria líquida
em assombro nu,
navegações do sol
entre o olho da água,
casa sem idade para
as nossas brânquias
a assomar no sonho:
este é o universo em
pausa infinita de luz,
despossessão absoluta,
fundação instantânea
da única visão libertada,
raiz de todo movimento
na leveza da Realidade.
You might also like
More from Fotografia
Manuel Outumuro: Lembranzas de infancia e profesionalidade | Lito Caramés
Outumuro, O Retrato da Ausencia As imaxes que na infancia se gravan nos miolos sobreviven lúcidas perante décadas. Nas salas da …
Paz Errázuriz, o reverso da realidade chilena | Lito Caramés
A fotógrafa Paz Errázuriz retratou as faces antiestéticas, incómodas da ditadura de Pinochet. E segue na mesma liña.





