Desfruten a maxia deste inspirado poema de Ramiro Torres quen, eventualmente, a partir de agora colaborará neste blogue.
Espelho no profundo:
Afirmo-me nos teus braços
De espuma e silêncio.
Sigo a tua voz,
Grávida a minha percepção
Na alegria do teu andar, aqui.
Conheço a multiplicação
Da tua luz entre as mãos,
Ardida a cicatriz do tempo.
Avanço entre moradas caídas,
A celebrar a minha lenta conversão
Em garrafa enchida pelo teu cantar.
You might also like
More from Criação
MEDRE O MAR! – Homenaxe a Bernardino Graña
Ao Bernardino Graña Se o poeta cando dorme, soña, cando acorda navega polo mundo que soñou. O poeta é un capitán …
“Encontro”, de Ramiro Torres
Para o Xoán Antón Pérez Lema, em serena irmandade. Povoamento de raízes na luz exacta que desnuda a voz e se …