Ilustração de Sara Maravillas
Café com Português
Apresentamos três poemas da escritora galega Sara Maravillas
❧
A caixa de amorodos
Sara Maravillas
Cando cambiei inferno por primavera.
Cando medraron os froitos vermellos
e decidín apretar os pés contra o chan
e non pasar máis con pés de manteiga.
Voltei á terra e mudei,
tampouco foi casualidade.
Pasaron un par de cousas
e sentir a túa rabia propiciou o cambio.
Ti aínda non o sabes.
Todo o que mudou
todo o que mudei débese
unha vez máis
a ti.
Recordo aquela noite dun venres de febreiro
como che doia o meu silencio.
Como a conversa calada
no teléfono suplicaba:
faino por min.
Cambia o que eu non souben facer.
Solta un berro, esixe, di non,
tira a caixa de amorodos.
Telo sangue, prende a venas
toma a voz das abuelas.
Tira os amorodos
písaos
marca as fazulas con zume
despista á vergoña
confunde ó medo.
O silencio secou as bágoas que ningún dos dous chorou.
Abriu un oco na gorxa para baleirar medos e dor.
O teléfono como testemuña dunha confesión vergoñenta
tornada revolución.
E tremendo
ante a inxustiza,
ante o perigo,
ante a dor,
botei os amorodos
e fíxeno
polos dous.
❧
Quen me coñece sabe que nunca deixo de aprender nin teño intención e que levo a Pontevedra no sangue vida onde viva. A escritura leva acompañándome moitos anos con diferentes formas, pero quédome coa que comezou nun piso do centro de Madrid e continúo alá onde podo, sobre todo no tren que me leva de volta a casa, Galicia. Escribín un libro titulado “Depende” no que transformo anhedonia en tinta e co que demostro que podo facer aquelo que me dixeron que non podería.
❧
Angustias
Ilustração de Sara Maravillas
Teño unha planta que afoguei
de tanto regar
e non deixar drenar.
Afogueina eu pero chameille angustias.
Porque se puxo mustia
as follas viraron marróns
merda!
Casi mato unha planta
a pesar de todos os sinais que me mandaba
deixeina sen querer na escuridade
sen desafogar
á súa sorte,
a mala sorte
de que a coidara a ela
como me coido a min.
Agora, un ano despois da intervención
brotan follas verdes
medra
brota desde o seu case cadaver
medran fillos con forza
Brota despois de quitarlle as follas podres
deixala secarse
darlle o seu tempo.
E de aprender
a coidarme
a min
e a ela.
❧
Agarimo feito falla
Hai veces que se me abre un oco profundo na miña pel,
unha falla que me atravesa,
nin o calor doutro corpo
nin o agarimo doutras mans sobre a miña cara.
É un accidente que ocorre de improviso.
Como o xurdir dunhas montañas do choque de placas tectónicas que xeran falla e fronteira.
E aí nese oco imaxinario vou volcando a quen me quere acariñar, a quen nun arranque espontáneo de agarimo decide cruzar unha fronteira que non coñecen e que do meu lado ten unha altura infinita, inalcanzable.
E mentres rexeito o agarimo,
sofro por non telo.
E porque a miña pel non é capaz de recibilo,
sen colapsar.
Sara Maravillas
❧
Sara Maravillas (1988) «é unha escritora e ilustradora pontevedresa. Psicóloga de formación, transforma o que doe en arte e reclama o poder terapéutico da escritura.»
You might also like
More from Café com Português
Uma dose de poesia com Renata Magliano | Carla Nepomuceno
Renata Magliano transmite realidades sobre os assuntos humanos e o conhecimento, através dos mais variados afetos. Para saber um pouco …
À conversa com Julia Peccini, poeta finalista do Prêmio Oceanos 2023 | Carla Nepomuceno
Julia Peccini Café com Português Você lembra de quando tinha 24 anos? Onde costumava ir, quais eram os seus sonhos, a música …
