(Lembrando Julio Cortázar)
Amañecín un día rente ao mar
e recoñecín un polbo na miña man.
Recoñecín un polbo durante o brazo
e até un polbo descubrín
sobre os meus ombros.
Un polbo que elevaba
a miña alma no ar
sen deixar de virar
como unha turbina de polbo.
Arrastrado polo polbo
percorrín a terra e o mar,
e sobre os montes pairei,
e sobre as ondas
que baten no horizonte.
Había un polbo á miña frente
e ás miñas costas había polbo.
Á dereita tamén e á esquerda sen dúbida
había o que non deixaba de haber;
e debaixo dos meus pés
e sobre a miña cabeza
había sen pausa o animal que vos digo.
Cunha sospeita fun até o espello,
e sabedes o que vin?
Non era un gato tocando un instrumento,
era un polbo do outro lado do vidro,
un polbo que me ollaba
se sorprendía e logo fuxía
deixándome atrapado no espello
cun misterio sen resolver.
Alfredo Ferreiro {Grupo Surrealista Galego}
Ilustración: Alba Torres
You might also like
More from Alfredo Ferreiro
O centro do mundo
Os tempos son duros, e as sensibilidades, inevitabelmente vanse mudando. Deste modo hai sucesos que antes, nun outro marco de …
O Grupo Poético Hedral recitará hoxe en Arteixo
Agora que a libraría Á Lus do Candil (Arteixo) nos convida para recitarmos de novo xuntos, un grande orgullo acode …
