Narrativa galega ou tradución?

Moita floxedá, a desta señora, o mellor sería que escribise estupendamente, ainda que fose en épocas estibais e en chino traducico ao galego via español ou aracumeo.

Moita floxedá, a desta señora, o mellor sería que escribise estupendamente, ainda que fose en épocas estibais e en chino traducico ao galego via español ou aracumeo.

Moita floxedá, a desta señora, o mellor sería que escribise estupendamente, ainda que fose en épocas estibais e en chino traducico ao galego via español ou aracumeo.

Moita floxedá, a desta señora, o mellor sería que escribise estupendamente, ainda que fose en épocas estibais e en chino traducico ao galego via español ou aracumeo.

Estou dacordo contigo. Pimentel é un dos meus poetas de mesilla de noite. E todos os que citei son para min importantes referentes. Tan só quería chamar a atención sobre ese pequeno detalle. E toda axuda é agradecida, esa é a filosofía. Senón convertimos a vida nun concurso de puristas que se autodestruen a cada paso.

Estou dacordo contigo. Pimentel é un dos meus poetas de mesilla de noite. E todos os que citei son para min importantes referentes. Tan só quería chamar a atención sobre ese pequeno detalle. E toda axuda é agradecida, esa é a filosofía. Senón convertimos a vida nun concurso de puristas que se autodestruen a cada paso.

Estou dacordo contigo. Pimentel é un dos meus poetas de mesilla de noite. E todos os que citei son para min importantes referentes. Tan só quería chamar a atención sobre ese pequeno detalle. E toda axuda é agradecida, esa é a filosofía. Senón convertimos a vida nun concurso de puristas que se autodestruen a cada paso.

Estou dacordo contigo. Pimentel é un dos meus poetas de mesilla de noite. E todos os que citei son para min importantes referentes. Tan só quería chamar a atención sobre ese pequeno detalle. E toda axuda é agradecida, esa é a filosofía. Senón convertimos a vida nun concurso de puristas que se autodestruen a cada paso.

É evidente que todos temos incongruencias que declarar na alfándega da coherencia absoluta. Pimentel, entre os poetas ausentes, foi outro a que os amigos da altura convenceron para que poemas seus foran traducidos a galego e hoxe teñan perdurado como poesía galega íntegra. Outras de recoñecido prestixio hoxe aínda falan máis castelán que galego, cousa ben fácil de comprobar despois de dous minutos na súa presenza.
Eu non pretendo, cando traio estes temas para a mesa, valorar a obra dos escritores desde esta perspectiva, tan variábel para cada persoa, do compromiso “x” ou “y”. Como din os vellos: “non hai pega sen mancha negra”.
Só me parece interesante ter en conta todos os aspectos porque entre os creadores hai diversidade de opcións, e algunhas son máis positivas (normalizadoras) que outras. Trátase de poder falar de aspectos errados sen renunciar a facer valoracións xerais con resultados positivos.
Trátase de dialogar sobre os erros e os acertos. Se non os talentos reais e os propósitos ambiciosos non poderán ter a divulgación que merecen. E aquí é onde facemos camiño para avanzar: detectando o ben feito para sumar os nosos esforzos na boa dirección.

É evidente que todos temos incongruencias que declarar na alfándega da coherencia absoluta. Pimentel, entre os poetas ausentes, foi outro a que os amigos da altura convenceron para que poemas seus foran traducidos a galego e hoxe teñan perdurado como poesía galega íntegra. Outras de recoñecido prestixio hoxe aínda falan máis castelán que galego, cousa ben fácil de comprobar despois de dous minutos na súa presenza.
Eu non pretendo, cando traio estes temas para a mesa, valorar a obra dos escritores desde esta perspectiva, tan variábel para cada persoa, do compromiso “x” ou “y”. Como din os vellos: “non hai pega sen mancha negra”.
Só me parece interesante ter en conta todos os aspectos porque entre os creadores hai diversidade de opcións, e algunhas son máis positivas (normalizadoras) que outras. Trátase de poder falar de aspectos errados sen renunciar a facer valoracións xerais con resultados positivos.
Trátase de dialogar sobre os erros e os acertos. Se non os talentos reais e os propósitos ambiciosos non poderán ter a divulgación que merecen. E aquí é onde facemos camiño para avanzar: detectando o ben feito para sumar os nosos esforzos na boa dirección.

É evidente que todos temos incongruencias que declarar na alfándega da coherencia absoluta. Pimentel, entre os poetas ausentes, foi outro a que os amigos da altura convenceron para que poemas seus foran traducidos a galego e hoxe teñan perdurado como poesía galega íntegra. Outras de recoñecido prestixio hoxe aínda falan máis castelán que galego, cousa ben fácil de comprobar despois de dous minutos na súa presenza.
Eu non pretendo, cando traio estes temas para a mesa, valorar a obra dos escritores desde esta perspectiva, tan variábel para cada persoa, do compromiso “x” ou “y”. Como din os vellos: “non hai pega sen mancha negra”.
Só me parece interesante ter en conta todos os aspectos porque entre os creadores hai diversidade de opcións, e algunhas son máis positivas (normalizadoras) que outras. Trátase de poder falar de aspectos errados sen renunciar a facer valoracións xerais con resultados positivos.
Trátase de dialogar sobre os erros e os acertos. Se non os talentos reais e os propósitos ambiciosos non poderán ter a divulgación que merecen. E aquí é onde facemos camiño para avanzar: detectando o ben feito para sumar os nosos esforzos na boa dirección.

É evidente que todos temos incongruencias que declarar na alfándega da coherencia absoluta. Pimentel, entre os poetas ausentes, foi outro a que os amigos da altura convenceron para que poemas seus foran traducidos a galego e hoxe teñan perdurado como poesía galega íntegra. Outras de recoñecido prestixio hoxe aínda falan máis castelán que galego, cousa ben fácil de comprobar despois de dous minutos na súa presenza.
Eu non pretendo, cando traio estes temas para a mesa, valorar a obra dos escritores desde esta perspectiva, tan variábel para cada persoa, do compromiso “x” ou “y”. Como din os vellos: “non hai pega sen mancha negra”.
Só me parece interesante ter en conta todos os aspectos porque entre os creadores hai diversidade de opcións, e algunhas son máis positivas (normalizadoras) que outras. Trátase de poder falar de aspectos errados sen renunciar a facer valoracións xerais con resultados positivos.
Trátase de dialogar sobre os erros e os acertos. Se non os talentos reais e os propósitos ambiciosos non poderán ter a divulgación que merecen. E aquí é onde facemos camiño para avanzar: detectando o ben feito para sumar os nosos esforzos na boa dirección.

Non sei se son eu mui inocente dicindo isto pero… aínda que sexa unha literatura traducida a de Mayoral non o foi tamén a de cantidade de escritores galegos? Porque é normal que a xente que escribe en galego fale en castelán? Estamos inzados de exemplos na nosa historia recente (Rosalía, Curros, Cabanillas, Castelao, Mayoral…). E non é que teñan pouco mérito porque se os máis fieis á lingua compiten con eles e non gañan supoño que será por motivos de calidade ou mercado. Canta máis variedade millor, non é?

Non sei se son eu mui inocente dicindo isto pero… aínda que sexa unha literatura traducida a de Mayoral non o foi tamén a de cantidade de escritores galegos? Porque é normal que a xente que escribe en galego fale en castelán? Estamos inzados de exemplos na nosa historia recente (Rosalía, Curros, Cabanillas, Castelao, Mayoral…). E non é que teñan pouco mérito porque se os máis fieis á lingua compiten con eles e non gañan supoño que será por motivos de calidade ou mercado. Canta máis variedade millor, non é?

Non sei se son eu mui inocente dicindo isto pero… aínda que sexa unha literatura traducida a de Mayoral non o foi tamén a de cantidade de escritores galegos? Porque é normal que a xente que escribe en galego fale en castelán? Estamos inzados de exemplos na nosa historia recente (Rosalía, Curros, Cabanillas, Castelao, Mayoral…). E non é que teñan pouco mérito porque se os máis fieis á lingua compiten con eles e non gañan supoño que será por motivos de calidade ou mercado. Canta máis variedade millor, non é?

Non sei se son eu mui inocente dicindo isto pero… aínda que sexa unha literatura traducida a de Mayoral non o foi tamén a de cantidade de escritores galegos? Porque é normal que a xente que escribe en galego fale en castelán? Estamos inzados de exemplos na nosa historia recente (Rosalía, Curros, Cabanillas, Castelao, Mayoral…). E non é que teñan pouco mérito porque se os máis fieis á lingua compiten con eles e non gañan supoño que será por motivos de calidade ou mercado. Canta máis variedade millor, non é?

Soa a xustificación persoal, desde logo, porque o que a Galiza ten sofrido lingüisticamente non é algo que desexamos que perdure. Moitos escritores esfórzanse por atinxir mudanzas significativas nese senso, e demostran iso tamén nos seus procesos creativos.

Soa a xustificación persoal, desde logo, porque o que a Galiza ten sofrido lingüisticamente non é algo que desexamos que perdure. Moitos escritores esfórzanse por atinxir mudanzas significativas nese senso, e demostran iso tamén nos seus procesos creativos.

Soa a xustificación persoal, desde logo, porque o que a Galiza ten sofrido lingüisticamente non é algo que desexamos que perdure. Moitos escritores esfórzanse por atinxir mudanzas significativas nese senso, e demostran iso tamén nos seus procesos creativos.

Soa a xustificación persoal, desde logo, porque o que a Galiza ten sofrido lingüisticamente non é algo que desexamos que perdure. Moitos escritores esfórzanse por atinxir mudanzas significativas nese senso, e demostran iso tamén nos seus procesos creativos.

Convém reparar também nestoutra firmaçom da escritora-tradutora: “Por outra banda Galicia foi sempre bilingüe”.

Convém reparar também nestoutra firmaçom da escritora-tradutora: “Por outra banda Galicia foi sempre bilingüe”.

Convém reparar também nestoutra firmaçom da escritora-tradutora: “Por outra banda Galicia foi sempre bilingüe”.

Convém reparar também nestoutra firmaçom da escritora-tradutora: “Por outra banda Galicia foi sempre bilingüe”.

Non sobre o valor literario das obras de Mayoral, desde logo, pois a escritora pode ter o prodecemento creativo que máis lle conveña; mais sobre outros aspectos da creación que aparecen na entrevista citada.
Resulta que ultimamente estou a profundizar sobre a obra dalgún narrador galego consagrado e a riqueza de contidos, formas, así como a profundidade do compromiso coa literatura galega que atopo está a sorprenderme moito, debido sen dúbida á miña ignorancia. Hai escritores que levan tempo a traballar, e ben. Así que a cada un o que lle corresponda, e non a todos o mesmo por estaren sentados na mesma mesa o día da foto. É hora de que mostremos un criterio defendíbel, centrado nos acertos reais, que tamén os hai e son merecentes de louvanza.

Non sobre o valor literario das obras de Mayoral, desde logo, pois a escritora pode ter o prodecemento creativo que máis lle conveña; mais sobre outros aspectos da creación que aparecen na entrevista citada.
Resulta que ultimamente estou a profundizar sobre a obra dalgún narrador galego consagrado e a riqueza de contidos, formas, así como a profundidade do compromiso coa literatura galega que atopo está a sorprenderme moito, debido sen dúbida á miña ignorancia. Hai escritores que levan tempo a traballar, e ben. Así que a cada un o que lle corresponda, e non a todos o mesmo por estaren sentados na mesma mesa o día da foto. É hora de que mostremos un criterio defendíbel, centrado nos acertos reais, que tamén os hai e son merecentes de louvanza.

Non sobre o valor literario das obras de Mayoral, desde logo, pois a escritora pode ter o prodecemento creativo que máis lle conveña; mais sobre outros aspectos da creación que aparecen na entrevista citada.
Resulta que ultimamente estou a profundizar sobre a obra dalgún narrador galego consagrado e a riqueza de contidos, formas, así como a profundidade do compromiso coa literatura galega que atopo está a sorprenderme moito, debido sen dúbida á miña ignorancia. Hai escritores que levan tempo a traballar, e ben. Así que a cada un o que lle corresponda, e non a todos o mesmo por estaren sentados na mesma mesa o día da foto. É hora de que mostremos un criterio defendíbel, centrado nos acertos reais, que tamén os hai e son merecentes de louvanza.

Non sobre o valor literario das obras de Mayoral, desde logo, pois a escritora pode ter o prodecemento creativo que máis lle conveña; mais sobre outros aspectos da creación que aparecen na entrevista citada.
Resulta que ultimamente estou a profundizar sobre a obra dalgún narrador galego consagrado e a riqueza de contidos, formas, así como a profundidade do compromiso coa literatura galega que atopo está a sorprenderme moito, debido sen dúbida á miña ignorancia. Hai escritores que levan tempo a traballar, e ben. Así que a cada un o que lle corresponda, e non a todos o mesmo por estaren sentados na mesma mesa o día da foto. É hora de que mostremos un criterio defendíbel, centrado nos acertos reais, que tamén os hai e son merecentes de louvanza.

Interesante reflexión.

Interesante reflexión.

Interesante reflexión.