– Palavra Comum: Que é para ti a literatura?
– Manuel Pereira Valcárcel: A literatura é unha paixón, unha necesidade, un camiño imprescindible.
A literatura é busca e expresión, comunicación e pescuda, loita e achados.
A literatura é vida e é a vida.
– Palavra Comum: Como entendes (e levas a cabo, no teu caso) o processo de criação artística?
– Manuel Pereira Valcárcel: Tratando de responder con palabras ao desconcerto, á mágoa, á alegría, á emoción. A todo o que atravesa a miña existencia. Ao que me prende e tamén ao que me libera.
– Palavra Comum: Qual consideras que é -ou deveria ser- a relação entre a literatura e outras artes (música, artes plásticas, fotografia, etc.)? Como é a tua experiência nestes âmbitos?
– Manuel Pereira Valcárcel: As artes supoñen unha necesidade de resposta, fronte á éxtase ou a desolación. Por tanto, todas elas poden converxer ou compartir espazos.
Eu, que tamén son un apaixonado da fotografía, usei fotos feitas por min nalgún dos meus libros e nun deles debuxos dunha pintora amiga.
En canto á música, é recorrente en case todas as miñas presentacións. En ningún caso se trata de interpretacións miñas, dada a miña incapacidade para esa arte, a pesar do meu gusto pola música.
– Palavra Comum: Quais são os teus referentes criativos (desde qualquer ponto de vista)?
– Manuel Pereira Valcárcel: Son referentes vitais. Todo aquilo do que dependemos, todo o que nos eleva e o que nos sepulta. Fundamentalmente, a vida, o amor e a morte.
Se a pregunta se refire a modelos de artistas, son moitísimos os que inflúen na miña maneira de concibir a literatura.
– Palavra Comum: Que caminhos (estéticos, de comunicação das obras com a sociedade, etc.) estimas interessantes para a criação literária hoje -e para a cultura galega, em particular-?
– Manuel Pereira Valcárcel: Todos os camiños poden ser válidos. Todos os movementos poden ser utilizados na creación literaria, en calquera cultura e, por suposto, na galega.
– Palavra Comum: Estás vinculado ao Grupo Bilbao. Fala-nos dele e da tua participação no mesmo…
– Manuel Pereira Valcárcel: O grupo Bilbao iniciou as xuntanzas en decembro de 1996, eu asistín por primeira vez en xaneiro de 1997. Son un membro máis do grupo que trata de que a literatura galega estea presente na vida cultural madrileña en xeral e non só entre as persoas galegas.
– Palavra Comum: Como influi na tua obra o feito de residires desde há muito tempo em Madrid?
– Manuel Pereira Valcárcel: Toda a influencia que pode ter o contorno en calquera persoa que se dedique á literatura. Trato de aproveitar canto esta cidade ofrece. Madrid é a miña cidade consorte, nela naceu miña filla e nos seus arredores meus netos. Por tanto, a pegada sentimental despois de corenta e dous anos habitando nela é grande. O meu penúltimo libro editado, Tatuaxes, con versión posterior galego-español Tatuaxes/Tatuajes, ten como protagonista a Madrid.
– Palavra Comum: Qual é a tua opinião sobre a literatura e cultura galegas?
– Manuel Pereira Valcárcel: Penso que esta é unha cuestión complicada para responder con certo criterio. Non vivo en Galicia e iso faime ter unha visión parcial da súa sociedade. Para min Galicia, vista de lonxe, é, fundamentalmente, a cultura galega. E cando vou atopo un desinterese enorme por esa cultura que con tanto esforzo constrúen moitas e moitos creadores. Os índices de lectura e demais seguimentos son moi pequenos, co cal é doado ser pesimista. Mais estamos obrigados a seguir adiante. Desafortunadamente, é un mal que non só afecta á nosa cultura.
– Palavra Comum: Trabalhas no ensino. Qual é a tua visão sobre a sua situação, e para onde deveria caminhar?
– Manuel Pereira Valcárcel: Traballaba; coas vacacións de Nadal de 2015 collín o retiro, de modo que estou de estrea da situación de descanso laboral.
Penso que o ensino se está convertendo nunha carreira de obstáculos, os diferentes alumnados teñen que preocuparse máis de superar probas e reválidas ca de aprender. Os centros estanse a converter en academias. E un problema máis grave aínda é o pouco valor e dedicación que se lles dá ás materias humanísticas. Ao meu modo de ver, España vai camiño de se desertizar en saberes imprescindibles no correcto desenvolvemento de calquera sociedade.
– Palavra Comum: Que projetos tens e quais gostarias chegar a desenvolver?
– Manuel Pereira Valcárcel: Gustaríame publicar tres ou catro libros máis que teño na imaxinación e nos meus espazos de traballo.
You might also like
More from Entrevistas
Tocar na palavra de forma viva | Sobre «Câmara de ar», de Hirondina Joshua
Câmara de ar (douda correria, 2023) é o último livro de Hirondina Joshua. Da Palavra Comum tivemos a honra de …
Tono Galán expus na Corunha | Alfredo J. Ferreiro
Tono Galán (A Corunha, 1967) é um artista corunhês muito polifacético que, embora se esteja agora a dedicar fundamentalmente à …