cando todo se esborralla
esborrállase tamén o resto
ás veces unha suposta contradición
que se nos bota en cara
vén dos que mandan nas palabras
que son poucos
(niso consiste)
mais poderosos
e viven ben cando nós
vexetamos
abatidos no silencio
You might also like
More from Poesia
“Diante da sutura imediata das palavras” I Poesia de Mariana Artigas
O fôlego aprisiona meu pranto Deixo-me enlaçar por um fogo Ingênuo Como o decorrer dos dias Em que o fôlego aprisiona O meu pranto A luz …
Efectos secundarios da confusión de corpos e palabras nas fronteiras I Carmen Villar a partir de “Diario dos mapas”, de Almudena Otero Villena
Talvez sexa esaxerado dicir que vivimos nunha sociedade de tránsito. Non obstante, penso que é prerrogativa daqueles cuxo periplo vital …
