Nunha ocasión sorprendéronme unhas declaracións de José Luis Baltar nas que o barón popular de Ourense, afirmaba que Longa noite de pedra era un dos seus libros de cabeceira. -Será a riqueza da diversidade de interpretacións, da que me falan amigxs artistas e poetas e que moitas veces non acabo de compartir-, pensei.
Algún tempo despois comecei acalorados debates na rede cun curmán meu situado ideoloxicamente nas miñas antípodas. Axudoume a ver con claridade as distintas percepcións da realidade que campan pola nosa sociedade, tan diferentes que parecerían corresponder a espazos e tempos distintos; vivíamos, vivimos universos diferentes. Pasados uns meses o meu familiar ofreceume iste poema mecanografado e asinado por Celso Emilio Ferreiro, pensaba que sen dúbida eu o valoraría máis.
Descoñezo como puido chegar ás súas mans, mais o conto acabou nun troco no que lle fixen chegar unha foto da miña serie de “As mans do vento”. Parece ser que os dous quedamos ben satisfeitos.
O poema, “Cantares”, publicouse no libro Onde o mundo se chama Celanova.
You might also like
More from Poesia
Primeira Crónica desde Xai Xai: a chegada
Participação de poetas da Galiza no VII Festival Internacional de Poesia de Xai-Xai, Gaza, Moçambique Primeira Crónica desde Xai Xai: a …
Carla Nepomuceno entrevista Adrienne Savazoni | Café com Português
O «Café com Português» e a Palavra Comum trazem uma entrevista com a professora, ambientalista, promotora cultural e poeta brasileira …