I
Caer en ti, descender,
pechar os ollos,
verte, sentirte,
a través do tacto e das caricias.
Sentir
nese tránsito
brevemente inmortal
e tan animal, que me afunde, me leva
me eleva, e me volve
tan brillante e sensual.
Tan salvaxe e tan viva.
II
Por unha esquina da noite
aparecéchesteme
imprecisa, branca e núa.
Baixo a luz
dunha media lúa oriental
que estaba a sorrir aos
chiscos descardados dunha estrela.
Irrompiches, si,
nese meu alborecer da noite
cun recendo perverso a lilas e xasmíns.
Caín en ti, caín,
ao tropezar
na túa breve, suave
e perfumada
carne de pecado.
III
Anxo adolescente florentino,
quixera penetrar a túa carne impávida
para te derreter con caricias de sol,
pel de mármore.
Darche a vida,
esa vida que a min xa se me escapa
e ti non tes.
Bicarte, amarte ata o delirio…
Logo, a imposible loucura
de chegar máis aló…
ao te querer roubar
os soños de alabastro.
IV
Viaxeira en min,
a túa lingua percorre, invade
recónditos e rosados territorios
que, ata onte, ostentaban
en clave de pura hipocresía
unha palabra:
Prohibición.
V
Un saloucar vencido, un afastarme de ti
con trementes mans de seda
e dedos de papel.
Caiches baixo o meu peso.
Caíches.
A túa resistencia escudábase
tras un fráxil biombo de papoulas.
You might also like
More from Chelo Suárez
O gato de Hilario
Hilario volveu de América máis pobre que marchara. Para disimular a súa frustración, presumía diante dos colegas de ter vivido …
Emulando a Juan Eduardo Cirlot
Recreando ao meu admirado poeta Juan Eduardo Cirlot. Meu pranto Meu pranto é a cruz que me condena, meu pranto vai pola xustiza …
