Fotos realizadas no verão de 2014 numa aldeia perto de Perbes.
POEMA DE RAMIRO TORRES
A casa estoura
em silêncio,
cria a memória
desubicando
os olhos na
reconstrução
do imaginado:
as mãos tocam
luz abandonada,
atravessam nós
de tempo até
acharem o som
da asa insolada
onde repousa
o firmamento,
aberta no obscuro
para receber-nos,
ardendo dentro
do invisível.
You might also like
More from Fotografia
Fina Miralles: «Soy árbol, piedra, viento, río y amor»
Lito Caramés: As verbas da artista Fina Miralles que titulan estas reflexións definen, desde hai décadas, a súa traxectoria vital …
Paul Strand: fotografía social e abstracción, no KBr de Mapfre
Paul Strand: fotografía social e abstracción, no KBr de Mapfre. Na cidade de Barcelona, e mirando ao mar, hai un …