Recibo unha fotografía. O método arcaico. O correo, ordinario. Na apertura do sobre, a sorpresa. A imaxe, para provocar un xa sei onde a sacou. E sei tamén que o fotógrafo é viaxado, que goza coa captura de xente e facianas de terras alleas. Mesmo coñezo que viaxou por Alemaña. E debeu facelo, imaxino, polas dúas. Aquelas doutro tempo, a do Leste e a do Oeste. Aposto, aseguro, que a fotografía foi realizada durante a eterna espera dun autobús que non dá chegado. Que a suposta puntualidade xermánica conduce desta vez ao reporteiro a soportar tedios nunha baleira e gris estación de autobuses dunha cidade mediana, oriental e alemá calquera. E pasaron por diante del. Alí chegaron, aparecéronselle. A semellar, razoaba eu, unha parella de funcionarios, o diabo sabe en que escura función oficial, como matrimonio entrado en anos e os dous vestidos no gusto estatal. A arquitectura —influencia da Bauhaus, idealizaba—, as sombras cal vixilancia perpetua e secreta…, como non, as reixas, os números… Chamada de teléfono. Ao da casa. O autor ao aparato: Alemaña do Leste?, non home… saqueina na estación de autobuses de Pontevedra. Unha tarde de outono de 1997.
You might also like
More from Fotografia
Lúa Ribeira: “Subir ao ceo” para baixar a duras realidades | Lito Caramés
Nesta primeira metade de 2023 e na cidade de Donostia, está aberta unha ampla e contundente mostra da fotógrafa Lúa …
Carrie Mae Weems, a arte como denuncia e relecturas | Lito Caramés
Carrie Mae Weems, a arte como denuncia e relecturas , por Lito Caramés. Exposición: "Un gran giro de lo posible". …
