Mai, quen me contou, como souben, cando tiven a intuición de que a luz xorde desde dentro?
Hai un camiño, xeneroso nas promesas de seu, cara ao fondo, que é primeiro un camiñar estreito entre tebras. Pero non nos perdemos, sabes, porque é unha volta, unha segunda vez. Buscarte, albiscarte, atoparte – todo é amor. Denantes do nome de cadaquén e cadaqué; denantes dos nomes da carraxe e da dor, denantes do fermoso e do laido, eis a lingua das mans.
Ámote coas mans. Ámote cos ollos. Ámote, abofé, ao te penetrar. No limiar do medo das bestas.
You might also like
More from Fotografia
“Veneradas e Temidas” ~ O poder feminino entre dualidades | Lito Caramés
Exposición Venerades i Temudes. El poder femení en l’art i les creences. Caixaforum. Divinas dualidades.
Ana Tomé: Intemporalidade | Inma Doval
Ana Tomé: Intemporalidade. Exposición de fotografía no espazo cultural da libraría Biblos de Betanzos (mes de marzo de 2024) | …
